محمد امین متقی نسب روزنوشته‌های یک دانشجوی داروسازی 
چقدر خوب است که برای خودمان هم زمان مشخص و محدودی در نظر بگیریم.
فاصله گرفتن از دنیای بیرون، سفر به دنیای درون؛ سکون!
چند دقیقه اشک بریزیم، خودمان را ببوسیم و بعد به استقبال روزی برویم که در پیش رو داریم…!
با تغییر از سه‌شنبه‌ها با موری اثر میچ آلبوم
پی نوشت : در کتاب جمله با “چقدر خوب است که برای تاسف خوردن به حال خودمان نیز زمان مشخص و ..” شروع می‌شود که من چون با قسمت تاسف خوردن زیاد هم راستا نبودم جمله را با کمی تغییر در خانه‌ام نوشتم!
وای خیلی خوب بود
من خیلی موقعها میشه که میرم تو حیاط خونمون و شب ها به آسمون خیره میشم و به خودم فکر میکنم
ممنونم از آقای متقی نسب و این مطلب زیا
عالیه هیوا جان
برات آرزوی موفقیت دارم