تنهایی

دوست من،
تنهایی‌ات را دوست بدار.
و سعی کن با وجود دردهایی که دارد،
به جای ناله کردن، آواز شادی و رهایی بخوانی.
فراموش نکن که آن‌ها که نزدیک تو هستند هم، چه بسیار دورند.
و هر چه پیش‌تر روی، خالی بودن دایره‌ی اطراف تو که امروز دیده نمی‌شود، مشهودتر خواهد شد.
از بزرگ شدن این دایره نترس که وسعتش رشد تو را نشان می‌دهد.
قدر آن معدود افرادی را که هنوز نزدیک مانده‌اند بدان،
و با آنها که دور مانده‌اند، مهربان باش.

در مسیر رشد، نه دیگران را از آنچه نمی فهمند بترسان؛
و نه با تردیدی که بر جان تو افتاده است بلرزان.
از دیگران انتظار نداشته باش که همه‌ی دغدغه‌ها و دشواری‌هایت را درک کنند.
و همین که می‌بینی می‌کوشند با پیدا کردن نقاط ساده‌ی مشترک،
راهی برای گفتگو و ابراز محبت بیابند، قدردان‌شان باش.

تنها ماندن، هنری بس دشوارتر از در جمع بودن است.
و آنها که این هنر را فرا نگیرند،
دیر یا زود، از سرزمین وسیع تنهایی، به قلمرو تنگ جماعت، تبعید خواهند شد.

راینر ماریا ریلکه

و چه تنهایم این روز‌ها
و چه ناشیانه تجارت کردند آنان که ارزان فروختند مرا…