امروز تصادفی برخوردم به دکلمهی “دیوونه کیه؟ عاقل کیه؟” از حسین پناهی
دو سال و پنج ماه پیش حوالی آذر و دی سال خاطرهانگیز 96 این اثر همراه شبها و روزهای من بود و الان شده ابزاری برای خاطرهبازی و مرور دوران خوشی از زندگیم که اینجا به یادگار میگذارمش:
با اینکه روحیهام شاید زیاد به این حرفها و سازگار نباشد اما احساس همبستگی غریب و عمیقی با این ترانه دارم.
هنوز هم خارج از فضای درکم هستی … متاسفانه عادت دارم کسانی را که نمیفهمم تحسین کنم…!
زود رفتی … شاید حرفهای ناگفتهی زیادی داشتی و مجال بیانشان را پیدا نکردی … حرفهایت زیرخاک هم که باشد ارزش تفکر را دارد .
Perfect …!❤