امین بهمن یادداشت ها سکوت آشنایی در اتاق ما، شناور بود؛
چو، مه، در بامداد درّه‌های جنگل گرگان
سرمّ چون قایق تن بسته اندر ماسه‌های گرم
فرو افتاد روی دامن خاکستری رنگش.
لب فنجان بخار قهوه می‌ماسید
به روی گردنم ابریشم گیسوش می‌لرزید..
فرخ تمیمی
نوشته های مشابه
نگاهی هم به این بیندازید
روز قدس!
روز قدس است. نمی‌دانم چرا چنین روزی وجود دارد. یعنی فلسفه‌اش را می‌دانم اما… بگذریم. …
بخدا اشک توی چشام حلقه زد :”))))