این روزها مطالب قدیمی وبلاگم رو دارم با دقت میخونم. برام خیلی جالبه.
وقت و دقت و حوصلهای که آهسته و پیوسته، بدون تعهد و عجله برای دیلی امین میگذاشتم.
نوشتهها برام خیلی جالب هستند.
به بعضیهاش که میرسم، با خودم میگم “اینا رو من نوشتم؟!”
واکنشم به اون بعضیهای دیگه هم اینه که “واقعا اینا رو من نوشتم؟!”
پ.ن: نه بعضیهای اول رو حذف میکنم. نه دومی رو. میخوام هردو تا باشه تا خودم و شما بتونیم روزی مثل امروز برگردیم و ببینیم تفکرات، دغدغهها و ادبیات آدمها چطور تغییر میکنه…