امین بهمن یادداشت ها 
امروز صبح را طور دیگری از خواب بیدار شدم. انگار همه چیز فرق کرده باشد. انگار همه چیز از نو شروع شده باشد.
گفته بودم نقاط عطف زندگی‌ام برایم قابل تشخیص و پیش‌بینی است. اما مزخرف گفتم!
آنچه من نامش را پیش‌بینی گذاشتم چیز دیگری بود که ضعف کلمات و ظرف حوصله، مجال توضیحش را ندادند و نمی‌دهند.
زندگی غیرقابل پیش‌بینی است؛ نه زیاد، بلکه کاملا.
هرگز نخواهی فهمید چه اتفاقی در راه است.
اما در نقطه‌ای از زندگی شروع به فهمیدن این موضوع می‌کنید که چه کسی در زندگی شما مهم است؛ چه کسی هرگز نخواهد بود و چه کسی تا ابد مهم باقی خواهد ماند…
به نظرم دو گروه آدم نمی‌توانند زندگی را پیش‌بینی کنند.
آدم‌هایی که فکر می‌کنند می‌توانند زندگی را پیش‌بینی کنند
و کسانی که عمیق‌تر از این حرف‌ها هستند.
(با تغییر و تحمیل و تصرف از یکی از جملات تام رابین)
“به نظرم دو گروه آدم نمی‌توانند زندگی را پیش‌بینی کنند.
آدم‌هایی که فکر می‌کنند می‌توانند زندگی را پیش‌بینی کنند
و کسانی که عمیق‌تر از این حرف‌ها هستند.”
جمله‌ی آخر خیلی خفن بود استاد
عکس متن هم که مثل همیییشهه
پاینده و پیروز باشی
مخلصم بزرگوار… خیلی دلتنگ شماییم
زندگی کاملا غیرقابل پیش بینی است.
به خاطر همین خاصیتش هست که هر روز مون باید متفاوت باشه،
و سر هر اتفاقی خودمونو نبازیم .
شاید اگه غیرقابل پیش بینی نبود زندگی کردن تکراری میشد ،خیلی از فرصت ها هم از دست میدادیم.
این دیدگاه شما رو تحسین میکنم
خودت نوشتی زندگی نه زیاد، بلکه کاملاً غیرقابل پیش‌بینی هست.
پس حواست باشه که این امکان وجود داره امروز هم نقطه عطف زندگیت نباشه، صرفاً روزی باشه که حس کردی با بقیه روزها متفاوته…
فقط یک توهم!
شاید هنوز اون روزی که بشه اسمش رو نقطه عطف زندگی گذاشت نرسیده باشه:)
«اما در نقطه‌ای از زندگی شروع به فهمیدن این موضوع می‌کنید که چه کسی در زندگی شما مهم است؛ چه کسی هرگز نخواهد بود و چه کسی تا ابد مهم باقی خواهد ماند…»
درسته که در نقطه‌ای از زندگیمون شروع به فهمیدن این موضوع می‌کنیم؛ اما به نظرت چه زمانی کاملاً این موضوع رو می‌فهمیم و درک می‌کنیم؟
مثل همیشه تلاشت برای ندیدن اصل مفهوم و نگاه مغالطه‌امیز تاثیرگذار بود رفیق 🙂
دمت گرم واقعا که حتی با مغلطه هم بهمون چیز یاد میدی ❤️